นึกเสียว่าสงสาร

ถามว่ารักแค่ไหน

นับเม็ดทรายทั้งทะเลก็รู้

ลมหายใจที่มีอยู่

คือความคิดถึงจากฉัน

ถามจะเจ็บแค่ไหน

หากเธอไปรักใครสักวัน

ก็ลองนับดูสายฝนนั่น

นั่นคือน้ำตาจากใจ

ก็เลยอยากให้รู้

ก็เลยอยากให้เห็น

ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้

เพราะโลกนี้มีเธอ

เพียงคนเดียว

ฉันจึงเสียเธอไม่ได้

ถ้าเธออยากทำร้ายก็เชิญ

อย่าเดินหนีไปจากฉัน

นึกเสียว่าสงสาร

อย่าลงทัณฑ์ ด้วยการลาจาก

ถามกันสักกี่ครั้ง

ก็ยังบอกเธออย่างนี้

ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสี

แต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ

ก็เลยอยากให้รู้

ก็เลยอยากให้เห็น

ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้

เพราะโลกนี้มีเธอ

เพียงคนเดียว

ฉันจึงเสียเธอไม่ได้

ถ้าเธออยากทำร้ายก็เชิญ

อย่าเดินหนีไปจากฉัน

นึกเสียว่าสงสาร

อย่าลงทัณฑ์ด้วยการลาจาก

นึกเสียว่าสงสาร

อย่าลงทัณฑ์

ด้วยคำว่าลาก่อน