เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง

เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลง ไหลลง ไหลลง ไหลลงทะเล เบื่อความรักจากคนร้อยเล่ห์ เล่ห์ลวงลึกกว่าทะเล จะคาดคะเนสุดนับคณา เอาความทุกข์ยากฝากธาราใส ให้มันไหลไป ไหลไป ไหลไป มิให้หวนมา ช่วยกลบฝังความหลังของข้า บทเรียนรักด้วยน้ำตา แม่โขงเจ้าขาช่วยกลบช่วยกลืน แม้ความเจ็บปวดเป็นเหมือนกรวดทราย ถมทิ้งลงไปแม่โขงทั้งสายก็กลายเขินตื้น ถ้าความเจ็บช้ำเป็นน้ำก็นองท่วมพื้น รสชาติบาดแผลขมขื่น แม่โขงช่วยกลืนให้ไกลแสนไกล เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลง ไหลลง ไหลลง ไหลลงลับไป โอ้ แม่โขงที่โค้งคดไกล เปรียบยังมิเท่าน้ำใจ คดเคี้ยวเชี่ยวไหลกว่าลำโขงเอย เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลง ไหลลง ไหลลง ไหลลงลับไป โอ้ แม่โขงที่โค้งคดไกล เปรียบยังมิเท่าน้ำใจ คดเคี้ยวเชี่ยวไหลกว่าลำโขงเอย