บัวตูมบัวบาน

ลงเรือน้อยลอยวน ในสายชลห้วยละหาน มีทั้งบัวตูมบัวบาน ดอกใบไหวก้านงามตา เมื่อลมพัดมาชื่นใจ ผึ้งตอมหอมบินดมกลิ่นบัว ซ่อนตัวรำพันฝันใฝ่ เหมือนดนตรีชะโลมกล่อมใจ ฟังยิ่งฟังไป โลมเร้าฤทัยลำพอง ปองจะเด็ดบัวบาน ครวญคิดนานหวั่นเจ้าของ ใจหมายดึงโน้มโลมรอง หากบัวไม่มีเจ้าของจะชมทั้งสองปทุม เอื้อมมือหมายดึงเพียงดอกบาน ก็เกรงสะท้านถึงก้านดอกตูม แสนเสียดาย เหมือนชายหมดภูมิ จะเด็ดดอกตูม ยังนึกเสียดายดอกบาน เรือเร็วไปหน่อยค่อย ๆ ทวน บัวหอมชวนอกสะท้าน งามทั้งบัวตูมบัวบาน เทพไททุกแดนพิมานประทานสมดังตั้งใจ เอื้อมมือหมายดึงดอกตูมก่อน ดอกบานก็ค้อน แสนงอนไปไย จะเด็ดดอกบาน ดอกตูมก็สั่นแกว่งไกว จะเด็ดดอกไหนกันหนอบัวตูมบัวบาน จะเด็ดทีเดียวเสียทั้งคู่ (เด็ดเสียทั้งคู่) ครวญคิดดูอยู่ไม่นาน (คิดอยู่ไม่นาน) พอดอกตูมแย้มตระการ ดอกบานก็คงแห้งโหย กลีบราร่วงโรยน่าชัง ต้องลาแล้วหนอบัวช่องาม (ลาแล้ว ลาแล้ว) บาปเคราะห์และกรรมประดัง แล้วจ้ำเรือน้อยค่อยเข้าฝั่ง ไม่ยอมกลับหลัง หมดหวังทั้งตูมทั้งบาน