คำสัญญาของหนุ่มบ้านนอก

ดังใบตองบ้านป่า พลัดถื่นมาเป็นใบตองกรุง ห่อแรงงานมาจากบ้านทุ่ง ฝากคนตึกสูงจ้างไว้ใช้สอย อาศัยข้าวแกง เป็นข้าวแลงในห้องน้อย น้อย ยามแลงแสงตะเว็นคล้อย คิดฮอดคนคอยอยู่ทางบ้านเฮา ป่านนี้คนทางบ้าน ห่มแสงจันทร์อุ่นพออยู่ไหม ห่วงจนอดหวั่นบ่ได๋ ดั่งใบตองไกวยามต้องลมหนาว อดทนสาก่อน หนี้สินผลัดผ่อนยังบ่บางเบา ต่อสัญญาอีกหนึ่งลมหนาว ให้พรุ่งนี้เช้าหยัดยืนสู้ต่อ * คิดฮอดผืนนายามฟ้าอุ้มฝน ลุ่มน้ำของเฮาคนจน ตจว ได้ใส่กางเกงยีนส์ บ่เคยลืมกลิ่น ดินนาดอกหนอ กราบหมอนขอพรให้แม่พ่อ อยู่ดีมีแฮงคอยลูกคืนเมือ ดังใบตองบ้านป่า พลัดถิ่นมาเป็นใบตองกรุง อยากหวนคืนสู่บ้านทุ่ง เป็นใบตองกุง บ่กล้ำ ร เรือ เมือหมดภาระ บนเส้นทางของคนขายเหงื่อ ชีวิตจากนั้นที่เหลือ ขอสร้างทำเพื่อคนที่เฮารัก . ซ้ำ *