แพ้รบสนามรัก

กลับจากแนวรบมาพบบัตรเชิญ น้องนางจะเดินเข้าประตูวิวาห์ หัวใจทหารชายแดนเย็นชา เหมือนโดนฟ้าผ่าลงมากลางใจ ไม่เคยนึกฝันว่าวันที่กลับ น้องจะเตรียมต้อนรับ ด้วยความโหดร้าย จัดงานกินดองเตรียมฉลองชัย แล้วเชิญพี่ไป เป็นเกียรติในงาน ทรุดนั่งวางปืน สะอื้นในอก เอย... ทรุดนั่งวางปืน สะอื้นในอก น้ำตาไหลตก ท่วมอกทหาร สู้ศึกชายแดน หลายปีเนิ่นนาน รบมาแหลกลาญ ไม่เคยแพ้ใคร สนามรบชายแดน กลางดงควันปืน พี่ยังหยัดยืนไม่เคยหน้าไหน ปราบมาทั่วทิศ ป้องสิทธิ์ของไทย ไม่เคยพ่ายใคร ในแดนสงคราม แต่แล้วทำไมสนามใจรักพี่ โอ้... โอ... โอย... แต่แล้วทำไม่สนามใจรักพี่ รักมาก็ปี ต้องมีขวากหนาม ข้าศึกหัวใจ แทรกแซงคุกคาม เขามือที่สามมาแย่งชิงรักไป เหลือบมองสองมือ เคยป้องกันชาติ แต่ก็ไม่อาจ ป้องกันหัวใจ กลางสงครามจริง พี่เคยมีชัย แต่สงครามใจ พี่ชายยับเยิน กระสุนปืนกลพี่ทนสู้ได้ แต่ต้องมาตายด้วยกระสุนเงิน ต้องหลั่งน้ำตา ทรุดคาบัตรเชิญ คงไม่กล้าเดิน ไปช่วยงานดอง สุขเถิดน้อง เถิดน้อง วันกินดองยิ่งใหญ่ ทหารไทยผู้นี่มีได้แต่แค่ฝัน สนามรักนั้นอ้ายยอมยกธงขาว สงครามใจของเฮาแพ้น็อกเขา บ่มีฟื้น...