เมินซะเถอะ

เกิดมาจนนิดหน่อย ไม่เท่าไรหรอก (ไม่เท่าไรหรอก) ที่ว่าจนนั้นเราแกล้ง โธ่ไม่จริงหรอก (โธ่ไม่จริงหรอก) ก็เป็นหนี้นิดหน่อย ไม่เท่าไรหรอก (ไม่เท่าไรหรอก) ที่บางต้องอดก็ประหยัดหรอก (ก็ประหยัดหรอก) ไม่ง้อใครจริงๆ หยิ่งซะด้วย จะให้เป็นคนรวย จะให้เลิกแกล้งจนน่ะเหรอ เชอะ (เมินซะเถอะ) (เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เมินซะเถอะ) ก็มีหิวนิดหน่อย ไม่เท่าไรหรอก (ไม่เท่าไรหรอก) เข้าโรงจำนำบ๊อยบ่อย เพื่อแก้เซ็งหรอก (เพื่อแก้เซ็งหรอก) ที่ไม่มีเพชรใส่ เพราะเบื่อไปเองหรอก (เพราะเบื่อไปเองหรอก) อยู่โทรมๆ เสียบ้าง ก็สบายหรอก (ก็สบายหรอก) จะร่ำรวย เมื่อไร ก็รวยได้ ไม่อยากรวยเองแหละนาย เงินทองมันของนอกกาย เชอะ เมินซะเถอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เมินซะเถอะ เกิดมาจนนิดหน่อย ไม่เท่าไรหรอก (ไม่เท่าไรหรอก) ที่ว่าจนนั้นเราแกล้ง โธ่ไม่จริงหรอก (โธ่ไม่จริงหรอก) ก็เป็นหนี้นิดหน่อย ไม่เท่าไรหรอก (ไม่เท่าไรหรอก) ที่บางต้องอดก็ประหยัดหรอก (ก็ประหยัดหรอก) ไม่ง้อใครจริงๆ หยิ่งซะด้วย จะให้เป็นคนรวย จะให้เลิกแกล้งจนน่ะเหรอ เชอะ (เมินซะเถอะ) (เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เมินซะเถอะ) ก็มีหิวนิดหน่อย ไม่เท่าไรหรอก (ไม่เท่าไรหรอก) เข้าโรงจำนำบ๊อยบ่อย เพื่อแก้เซ็งหรอก (เพื่อแก้เซ็งหรอก) ที่ไม่มีเพชรใส่ เพราะเบื่อไปเองหรอก (เพราะเบื่อไปเองหรอก) อยู่โทรมๆ เสียบ้าง ก็สบายหรอก (ก็สบายหรอก) จะร่ำรวย เมื่อไร ก็รวยได้ ไม่อยากรวยเองแหละนาย เงินทองมันของนอกกาย เชอะ เมินซะเถอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เมินซะเถอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เมินซะเถอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เมินซะเถอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เชอะ เมินซะเถอะ