พระอภัยเป่าลม

เสียงปี่พระอภัย ใสกว่าน้ำทะเล มีมนต์เสน่ห์ ผีเสื้อทะเลยังหลงมนต์ เป็นความภาคภูมิใจ ของคนระยองทุกคน ของคนที่มาเที่ยวยล เยี่ยมเยือนถิ่นระยอง ครูกลอนสุนทรภู่ ผู้เลิศรู้ภาษา สร้างตำนานขึ้นมา เพื่อคนไทยทั้งผอง แต่ดันมีคนขี้เหล้า (คนขี้เมา) เมาแล้วคึกคะนอง ขโมยปี่เอาไปครอง ปล่อยพระอภัยนั่งเป่าลม คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำ ไม่ใช่คนระยอง คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำ ไม่ใช่คนระยอง ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง มีคันธงโยงสายไว้ปลายเสา โอ้บาปกรรมน้ำนรกเชียวอกเรา ทำให้คนขี้เมา (คนขี้เมา) ขโมยปี่พระอภัย คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำ ไม่ใช่คนระยอง คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำ ไม่ใช่คนระยอง ดุกบาวก็คนระยอง ร้องบรรเลงและเป่าปี่ เขาก็มีของดี เป็นปี่บ้องไม้ไผ่ อยากยืมเพื่อนซักบ้อง จะเอาไปฝากพระอภัย ยืมใช้ก่อนเป็นไร แต่กลัวจะเมาทิ่มทะเล ตำนานปี่เมืองระยอง ทั้งแค้นทั้งขำระคน ถ้าเอ็งอยากเป็นวีระชน ก็เผยตัวออกมาเด้ (เออ แน่จริงออกมาสิว๊ะ) จะไอ้ขิงไอ้ข่า จะไอ้บ้าไอ้ใบ้ ถึงเอ็งจะเป็นใคร พระท่านคงให้อภัย พระอภัยให้แก่กัน คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำ ไม่ใช่คนระยอง คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำ ไม่ใช่คนระยอง คนระยอง ไม่เคยทำระยำ ไอ้คนที่มันทำ ไม่ใช่คนระยอง ฮิ