Сен мунынды без маган

Жулдыздарды жолдарына жайдын кок, Муны аз ба, кайгысы мол, Айдын коп, Сен онердiн адамысын акынсын, Содан болар куаныштан кайгын коп. Тулпарлардай заулап омiр агады, Тун мунайып жулдыз жанар жанады, Бул омiрде гашык инкар болдым мен, Сол бiр акын журегiне жаралы. Журегiннiн мун-жарасын бер маган, Жанарыннын мун-наласын бер маган, Бал кундердi мен сыйлайын ансаган, Бакытымды айырбастап кайгына, Махаббатты мангi арнайын мен саган. Кун шуагын тогiп шашкан ашык кок, Мен озiндi унатамын асык боп, Сенiн мунды жырларына косылып, Домбыранды жылатайын гашык боп. Жанарыннын тунгиыгы теренде, Домбыранмен асем сазды бер елге. Айырбастап алсам сенiн мунынды, Бакытты жан болмас деймiн менен де.