รักจางที่บางประกง

ใฝ่พะวงหลงเฝ้าสาวเจ้าบางปะกง พางวยงงหลงเก้อ พี่เพ้อหา โอ้เวรกรรมจำพรากจากไปไกลตา ในอุราระทมตรมไหม้ เจ้าทำเมินพี่หมอง โธ่เจ้ามองพี่เหมือน ผ้าพันกันเปื้อน นานก็เลือนร้างไป ไยมาตัดไมตรี น้องมีแฟนใหม่ ทิ้งชาวนาไร่ไปกับหนุ่มเศรษฐี น้องลืมเรือบด นั่งรถอร่าม งามด้วยศักดิ์ศรี ยามพี่ล่องเรือมา ตามประสาบ้านเรา หาคนงามถามข่าว มองหาสาวไม่มี ชีวีแทบขาดรอน บาง ปะกง น้ำคงขึ้นขึ้นลงลง ใจอนงค์ ก็คงเลอะเลือนกะล่อน ปากน้ำเค็ม ไหลขึ้นก็จืดก็จาง ใจน้องนาง รักจางเลยพาจากจร ใจนารีสวยสด คงคดดั่งลำน้ำ พี่ขืนพายจ้ำ คงต้องช้ำแน่นอน ต้องจอดเรือขอลา แม่กานดางามงอน วอนหลวงพ่อโสธร จงดลใจให้ยอดชู้ เจ้าอยู่ แห่งไหน อยู่ใกล้หรือไกล สุดกู่ ได้ยินเพลงร้อง น้องจงคืนสู่ พี่ยังคอย พธู อยู่ที่บางปะกง บางปะกง น้ำคงขึ้นขึ้นลงลง ใจอนงค์ ก็คงเลอะเลือนกะล่อน ปากน้ำเค็ม ไหลขึ้นก็จืดก็จาง ใจน้องนาง นับนานเลยพาจากจร ใจนารีสวยสด คงคดดั่งลำน้ำ พี่ขืนพายจ้ำ คงต้องช้ำแน่นอน ต้องจอดเรือขอลา แม่กานดางามงอน วอนหลวงพ่อโสธร จงดลใจให้ยอดชู้ เจ้าอยู่ แห่งไหน อยู่ใกล้หรือไกล สุดกู่ ได้ยินเพลงร้อง น้องจงคืนสู่ พี่ยังคอย พธู อยู่ที่บางปะกง