นิราศนุช

ดวงฤดีพี่แสนตรมระทมเศร้า เงียบเหงาหงอย ยามราตรีพี่หลงคอย คอยเจ้า เฝ้าฝันหา น้องอยู่ไหน ไม่เห็นหน้า หรือว่าอนงค์ หลงเพลินวิมาน หรือใครซ่อนน้อง ไว้ไกลบ้าน พี่ซานเที่ยวมอง หาน้องเนื้อนวล ดวงฤทัยพี่ทุกข์ตรมระบมเศร้า เฝ้าโหยหวน ดวงกมลพี่ร้องครวญ ครวญเพรียก เรียกโฉมศรี ด้นดั้นหา น้องพี่ ไม่มีสร่างซา นิทราไม่ลง ถามมวลแมกไม้ ในไพรพง แม้พบอนงค์ ช่วยกระซิบมาบ้าง พี่ค้นอนงค์เสียทั่วทิศา ตามหาแก้วตาจนทั่วทุกทาง จนแสงรำไร ฟ้าใกล้จะสาง ไม่พบน้องนาง พี่เศร้าฤดี ถามดาวทั่วฟ้า นภาทุกที่ ไม่มีร่างน้อง หมองดวงฤทัย จนเสียงดุเหว่า ร้องก้องไพรพฤกษ์ พี่นึกว่าเธอ เผลอเรียกร้องไป มองเห็นดวงดาว วับวาวสดใส พี่นึกว่าใช่ ดวงเนตรของเธอ พี่พลอยผวา พาใจเก้อ หลงครวญพร่ำเพ้อ ถึงเธอคนเดียว เห็นจันทร์เคลื่อนคล้อยลอยดวงเสี้ยว คิดถึงรูปเรียว เล็บมือน้องนาง