หอบเศร้าเข้ากรุง

นั่งปอ.1มาถึงกรุงเทพตี5 พร้อมด้วยนํ้าตา นํ้าตาที่ยังไม่แห้ง เพราะว่าชํ้าใจเสียใจผิดหวังอย่างแรง ตัดใจหนีไกลงานแต่ง วันที่กินดองของแฟน จากด้วยความเศร้าที่เรานี้ต้องอกหัก จากคนที่รักเจ็บหนักจนใจคลอนแคลน รักเขาหนักหนา แต่ว่าได้แค่เป็นแฟน บ่ได้นั่งเคียงผูกแขน ป้อนไข่ร่วมในพาขวัญ คนที่เขามีบุญหนุนยู้ ได้อ้ายเป็นคู่น้องนี้บ่นึกบ่ฝัน ผู้ใหญ่เห็นดี เขามีทุกสิ่งต้องการ มั่นคงด้วยหลักปักฐาน เขานั้นลูกสาวครูใหญ่ ตัวน้องคนเศร้าแพ้เขาเสียจนหมดท่า จึงต้องจำลา หนีงานวิวาห์ของอ้าย ด้วยบุญบ่ถึงน้องจึงขอเป็นฝ่ายไป ขอหลบหลีกลี้หนีไกล หอบใจเศร้าๆเข้ากรุง ตัวน้องคนเศร้าแพ้เขาเสียจนหมดท่า จึงต้องจำลา หนีงานวิวาห์ของอ้าย ด้วยบุญบ่ถึงน้องจึงขอเป็นฝ่ายไป ขอหลบหลีกลี้หนีไกล หอบใจเศร้าๆเข้ากรุง