Nguyen ben em Nhac Thai

โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพลอยมาไกล เป็นแค่ขอนไม้ ไม่มีทิศทาง ประคองตัวเองไปเหงา ๆ กลางคืนเหน็บหนาว จนใจจะพัง ไม่เหลือความหวังอะไรเลย วันหนึ่งน้องสาวลอยคอมา มือเจ้าไขว่คว้าขอนไม้เอาไว้ เพียงหวังในใจพยุงให้ลอย อยากส่งให้เธอไปถึงฝัน ผืนดินทางนั้นยังรอคอย แรงเหลืออยู่น้อยจะไปอย่างไร หากมีเรือสักลำแล่นมา ก็ขอให้เธออย่าช้า ขึ้นเรือนั้นไป เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ ต่อให้รักเจ้ามากเพียงไหน ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นาน เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน แต่ฝั่งฝัน ขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพไปตามกระแส ขอนไม้อ่อนแอจะไปไหนไกล ไม่อยากให้จมไปด้วยกัน ไม่ยอมให้ฝันเจ้าต้องสลาย เมื่อพี่จมหายให้เจ้ายังมีหวัง หากมีเรือสักลำแล่นมา ก็ขอให้เธออย่าช้า ขึ้นเรือนั้นไป เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ ต่อให้รักเจ้ามากเพียงไหน ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นาน เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน แต่ฝั่งฝัน ขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ ต่อให้รักเจ้ามากเพียงไหน ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นาน เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน แต่ฝั่งฝัน ขอเพียงให้เรือพาเจ้าไป