ฝนมาน้ำตาหลั่ง

ฝนตกพรำ ๆ ฟ้าก็คล้ำมัวหม่น

นั่งกอดเข่ามองฝน คิดถึงหน้ามนเมื่อยามฝนพรำ

แก้วตาลาลับ เมื่อไรจะกลับงามขำ

แว่วเสียงขลุ่ยครวญยิ่งชวนให้ช้ำ ยามเมื่อฝนพรำหน้านา

เสียงหริ่งระงม ฟ้าระทมสะอื้น

ฟ้ายังครางครืน ๆ เหมือนน้องสะอื้นเมื่อคืนสัญญา

อกพี่เคยหนุนคงไม่อุ่นแก้วตา

จึงทิ้งพี่ไปไม่หวนกลับมา น้ำฝนหลั่งฟ้า น้ำตาพี่ไหล

คืนฝนตกพี่เคยกกเจ้านอน

กระท่อมหลังนี้เมื่อปีก่อนเราเคยนอนเคียงใกล้

รุ่งสุริยาเจ้าก็ลาแรมไกล

ไปอยู่เมืองหลวงแดนศิวิไลซ์ คงมีรักใหม่ ลืมไร่ลืมนา

ฝนตกแล้วน้อง ฟ้าก็ร้องครวญคร่ำ

ฝากลมวอนงามขำให้นึกถึงคำเคยพร่ำสัญญา

บ้านนาเงียบเหงา ทุกคนยังเฝ้าคอยหา

ให้น้องขวัญยืนกลับคืนบ้านนา มาเป็นขวัญตาบ้านนาเหมือนเดิม

ฝนตกแล้วน้อง ฟ้าก็ร้องครวญคร่ำ

ฝากลมวอนงามขำให้นึกถึงคำเคยพร่ำสัญญา

บ้านนาเงียบเหงา ทุกคนยังเฝ้าคอยหา

ให้น้องขวัญยืนกลับคืนบ้านนา มาเป็นขวัญตาบ้านนาเหมือนเดิม