สะบันงา (feat. แนน สาธิดา พรหมพิริยะ)

มือนั้น สองมือเธอที่อ่อนโยน

คือสองมือที่ยังทำให้โลกได้เคลื่อนไหว

ขอสัญญาว่าฉันจะกุมมือเธอไว้

ฉันมองมือเธอผ่านแสงนีออนทอดมา

ยังเห็นริ้วรอยจากหยดน้ำมัน

ที่เธอโดนตอนทอดปลา

คือมือที่คอยตบยุงทุกตัว

ไม่ให้รอดหูรอดตา

ไปกัด ไปกล้ำ ไปกราย

ไปเกาะลูกน้อยที่เธอคลอดมา

คือมือที่ป้อนยายามฉันเจ็บป่วย

คือมือที่ปลอบประโลมทุกคราที่ฉันมันห่วย

ฉันมองมือเธอที่บอบบาง

ก่อนแทรกนิ้วไประหว่างกลาง

จากนี้จะไม่ปล่อยมือให้เธอเดียวดาย

แล้วทิ้งเธอไว้ระหว่างทาง

เพราะมือของนาง

ที่ปัดที่กวาด ที่ล้างที่เช็ด ที่ผัดที่หั่น

ที่ทำกับข้าวให้กิน คอยแกะที่เปลือกที่เม็ด

คือมือผู้หญิงรักสวยรักงาม

ที่เปื้อน ที่เจ็บที่เคล็ดแต่ไม่รีรอ

จะเช็ดก้นลูกจนเกลี้ยง

ตอนลูกขี้แตกขี้เล็ด

เพชรนิลจินดาหรือมรกตล้านแสน

นิ้วเธอนั้นช่างมีค่ากว่าสิ่งประดับหัวแหวน

สองมือที่คอยอุ้มลูก

สองมือที่เหงื่อชุ่มโชก

ขอบคุณมือแสนอ่อนนุ่มที่เทที่ทุ่ม

สองมือที่โอบอุ้มโลก

มือนั้น สองมือเธอที่อ่อนโยน

คือสองมือที่ยังทำให้โลกได้เคลื่อนไหว

ขอสัญญาว่าฉันจะกุมมือเธอไว้

ฉันจะดูแลเธอให้ดี

ฉันจะดูแลเธอให้ดี

มือเธอที่จับตะหลิวแล้วทำข้าวผัด

มือเธอที่เช็ดขี้มูกตอนลูกเป็นหวัด

มือเธอที่หยอดกระปุกตั้งใจประหยัด

คือมือของเธอที่แสบที่ร้อนเพราะโดนผงซักฟอกกัด

คือมือของเธอที่ดมทีไรก็มีแต่กลิ่นน้ำปลา

หลังเธอล้างจานจากกลิ่นน้ำยา

ไม่มีเวลาจะจิบน้ำชา

บางครั้งเพราะฉันมันเห็นแก่ตัว

ทำให้มือเธอต้องปาดน้ำตา

แต่เธอก็เอาแต่จับมือฉัน

ไม่คิดจะทิ้งจะร่ำจะลา

คือมือของเธอที่เสียสละยอมเหนื่อยเกินพรรณนา

ยอมให้ภาระมาผูก มามัด มาเกี่ยว มาพันธนา

แต่เธอก็ทำว่าเรื่องเหล่านี้มันธรรมดา

เพราะคำว่ารักครอบครัว เพราะคำว่าแม่และภรรยา

คือหัตถาที่เสกสรรพลังให้โลกหมุนวน

คือมือที่อยู่หลังความสำเร็จของชายและลูกทุกคน

อันมือบุรุษอาจจับถึงยศนายพล

แต่มือสตรีนั้นคือหัตถาที่ครองพิภพจบสากล

มือนั้น สองมือเธอที่อ่อนโยน

คือสองมือที่ยังทำให้โลกได้เคลื่อนไหว

ขอสัญญาว่าฉันจะกุมมือเธอไว้

ฉันจะดูแลเธอให้ดี

ฉันจะดูแลเธอให้ดี

ฉันจะดูแลเธอให้ดี

ฉันจะดูแลเธอให้ดี