Есіңде ме әсем гүлі көктемнің
Сыңғыр қаққан таудың ерке бұлағы
Қызықты еді өзіңменен өткен күн
Көз алдымда сол қалпында тұр әлі
Жалын кешкен, жанымды ескен
Күндер қайда қарағым
Дір еткізген, шықпас естен
Мөлдіреген жанарың
Ән-жыр айтып, бал-бұл жайнап қырды асып
Жүрдік талай таңды атырып сырласып
Қызғалдақтай жайнаған сол далада
Тұратынсың жанарыңнан нұр шашып
Бойымдағы ерікті де алдырдың
Махаббаттың жүректе отын жандырдың
Өзің еркем ойымдасың әрқашан
Сеземісің бұл күйімді жан құрбым?
