歌詞

[Verse 1]
ฉันนั่งมองแต่นาฬิกา
และไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไร
ใจมันลอยหายไป ใจมันลอยหายไป
หายไป ไปกับสายลม
[Verse 2]
ฉันพยายามรวบรวมเรื่องราวทุกอย่าง
และฉันก็เหมือนพยายามจะลืมให้ลง
ใจที่เคยมั่นคง
แต่วันนี้สับสนเหลือเกิน
[PreChorus]
(เสียงจากมือถือที่เคยส่งมาให้กับฉัน)
ฟังแล้วก็ยังหวั่นไหว
(การ์ดในกระเป๋าที่ฉันนั้นจดคำว่ารัก)
แล้วฉันยังเก็บให้ใคร
[Chorus]
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ
รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
(เหลือก็เพียงแต่ เหลือก็แต่)
แค่น้ำตา
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา
อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
(ที่อยากจะบอก แค่อยากบอก)
ว่าคิดถึงเธอ
[Verse 3]
เหงาเกินไปให้ทรมาน
ยิ่งเหงานาน มันจะทำให้เจ็บ
แต่ก็ยังต้องเก็บ แต่ก็ยังต้องเก็บ
ซ่อนความเจ็บไว้ข้างใน
[Verse 4]
ฉันพยายามรวบรวมเรื่องราวทุกอย่าง
และฉันก็เหมือนพยายามจะลืมให้ลง
ใจที่เคยมั่นคง
แต่วันนี้สับสนเหลือเกิน
[PreChorus]
(เสียงจากมือถือที่เคยส่งมาให้กับฉัน)
ฟังแล้วก็ยังหวั่นไหว
(การ์ดในกระเป๋าที่ฉันนั้นจดคำว่ารัก)
แล้วฉันยังเก็บให้ใคร
[Chorus]
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ
รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
(เหลือก็เพียงแต่ เหลือก็แต่)
แค่น้ำตา
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา
อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
(ที่อยากจะบอก แค่อยากบอก)
[Verse 5]
รู้ว่าเธอนั้นเกลียด
นี่ก็ปีหนึ่งแล้วที่เลิกกันไป แต่ฉันก็ยังไม่เปลี่ยน
เอาจริงตอนนี้ผมก็ไม่ได้มีใคร คนนั้นแค่ Fuck her
ไม่คิดจะรักใครเหมือนที่เคยรักเธอ
ตอนนี้เธออยู่ไหน ฉันจะไปหาเธอ
[Verse 6]
ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ตรงที่เราเคยมีกันและกัน
เป็นห่วงจะทักไปหา แต่ใจก็รู้ว่าเธอนั้นคงไม่ฟัง
ทำไมต้องพูดเหมือนกับว่าเธอไม่เคยจะรักกัน
แค่อยากจะบอกว่าตอนนี้ฉันนั้นก็ยังรับฟัง
[Chorus]
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
ให้เธอรู้เอาไว้ว่าเธอคือคนพิเศษ
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ
ให้เธอรู้เอาไว้ว่าผมนั้นยังไม่เปลี่ยน
ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดกันขนาดนั้น
รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
ละทำไมเราต้องจากกัน
แค่น้ำตา
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา
อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
ว่าคิดถึงเธอ
Written by: ธานี วงศ์นิวัติขจร, อัจฉริยา ดุลยไพบูลย์
instagramSharePathic_arrow_out