บ่พอเซาฮักเขาแล้วบ้อ

หล่ะเวลานี้ ยามได้เหลียวน้อเห็นหน้า

เห็นเธอมีน้ำตาคือมาฟ้อง

ความหมองหม่น หล่ะเจ็บ

เพราะเขาน้อมาดน บ่พอเซาแล้วหล่ะบ้อ

โอ้โอ่โอ่ โอ่ย เป็นหยังน้อ

ฮักแต่เขา เหงามานาน

โฮ๊ะโอ่โอ้โอ้ โอ่ย

โฮ๊ะโอ่โอ้โอ่ย น้อนางเอ้ย

ลืมบ่ได้ หัวใจมันร้าว

เสียงเธอแสนเศร้า ยามเล่าว่าเขานอกใจ

เจ็บแล้วไม่จบ ก็จะพบแต่ช้ำเรื่อยไป

รู้เห็นกับตา ก็ยังหาทางลืมบ่ได้

เสียงเธอร้องไห้ บาดหัวใจของอ้ายคนฟัง

เธอยังพูดแต่เรื่องของเขา

บอกเรื่องราวทั้งมีน้ำตา อยากยื่นมือจับแขน

กอดแน่นแน่น ว่าเลิกฮักเขาเถิดหนา

คนที่เจ้าเอิ้นอ้ายเรื่อยมา

เจ็บแทนนะเมื่อเห็นเธอระทม

มีหวานมีส้มมีปนขมอ้ายว่า

หวานมีส้มมีปนขมอ้ายว่า

เซาสาอย่าไห้แม่นฟังอ้ายแน่บ่น้อ

ยังมีคนรอแหละรักมากพอหากเจ้าเปิดใจ

เขาอยู่ไม่ไกล และอ้ายรู้จักว่ารักเธอจริง

หยุดเสียน้ำตา ลืมเสียเถิดนะความจำบางสิ่ง

หากเขาไม่รักเธอจริง ก็จะแคร์ แยแสทำไม

ถึงเธอไห้เขาคนเมิดใจบ่เห็นฮอดคุณค่า

ถึงเธอไห้เขาคนเมิดใจบ่เห็นฮอดคุณค่า

มีคนฮักท่อฟ้ายังคอยถ่าเอิ้นผู้สาว

บ่พอเซาฮักเขาแล้วบ้อ

บ่พอเซาฮักเขาแล้วบ้อ

กอดคนหลายใจหากบ่ไหว อย่าฟ้าวไปต่อ

รักเอ๊ยช้ำมามากพอ ให้ยอมจบ ลบเขาเสียที

ยังมีคนแคร์เด้อหล่า

ยังมีคนแคร์เด้อหล่า

เซาสาให้เริ่มลองคึดใหม่

บ่มีเขาเจ้าต้องอยู่ได้เด้อหล่า อย่าหม่นหมอง

อยากช่วยประคองให้หนีไกลความช้ำ

ลบคนใจดำสาเด้อน้อง โอย