คนจนพี่ไม่แนม

อีน้องมันเกิดมาจน พี่ไม่แนม ไม่แนมไม่แนมไม่แนม หน้าตาดำมอมแมม โอ้ยมอมแมม มอมแมม มอมแมม มอมแมม น้องไม่สวยรวยแจ่ม เกิดมาคว้าอีตู้เขาแล แดดร้อนๆลงแช่กับควาย ถูขี้ไคลให้มัน ตามประสาคนจน ใครสนก็เชยเต็มที มันเหมือนแสงเทียนริบหรี่ ส่องวับแล้วดับลงพลัน ชีวิตมืดมน ไม่พ้นต้องเจอทางตัน มีรักทั้งที ก็มีไม่ถึงร้อยวัน เขาแอบไปหมายหมั้น กับคนที่ฐานะดี แท้จังใดละนึกบ่ตกใจพี่ ใจพี่นั่งเอาหวีกวดงอน แน่ชายเอ้ย อยากเอาขันน้ำฮ้อน เพกวดฮ้ายหวังเผลอ หลอกน้องเก้อ โอ้ยน้องเก้อว่าสิสู่ขอจริง บอกให้ติดคันซิ่ง ดังหนูนานั่น อีน้องไม่ใช่คนรวย พี่ไม่มอง ไม่มองไม่มองไม่มอง แขนกับคอขาดทอง โอ้ยสร้อยแหวน ไม่มีสักอันสักอัน ลืมเขาเถิดคนนั้น เมื่อเราเกิดมาเป็นคนจน ถึงจะหมองจะหม่น