เรือเล็กควรออกจากฝั่ง

เสียงลมคำราม

ฟ้าครามพลันมืดมัว

หัวใจสั่นระรัว

ฉันกลัวอะไร

ทะเลเอาจริง

หรือเพียงจะวัดใจใคร

เหมือนคำขู่ท้าทาย

ให้ยอมจำนน

พายุถั่งโถมอยู่ในใจ

จะออกไปแตะขอบฟ้า

แต่เหมือนว่าโชคชะตาไม่เข้าใจ

มองไปไม่มีหนทาง

ชีวิตฉันต้องล่มลงใช่ไหม

หัวใจคำราม

ฟ้าครามไม่สร้างใคร

ทะเลจะสร้างคน

ด้วยอันตราย

พายุถั่งโถมสักเพียงไหน

จะไม่ยอมแพ้คำขู่ เรียนรู้และสู้ไป

จะออกไปแตะขอบฟ้า

สุดท้ายแม้โชคชะตาไม่เข้าใจ (ภายในใจยังคงเรียกร้อง)

มองไปไม่มีหนทาง

แต่รู้ว่าฉันต้องไปต่อไป

ตรงเส้นขอบฟ้าสีคราม

ความหวังยังนำทางฉันใช่หรือไม่ (มีอุปสรรคเปลี่ยนผันก็ต้องเดิน)

คำตอบอยู่กลางคลื่นลม

ชีวิตแม้ต้องล้มลงตรงไหน

แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป

จะออกไปแตะขอบฟ้า

สุดท้ายแม้โชคชะตาไม่เข้าใจ (ภายในใจยังคงเรียกร้อง)

มองไปไม่มีหนทาง

แต่รู้ว่าฉันต้องไปต่อไป

ตรงเส้นขอบฟ้าสีคราม

ความหวังยังนำทางฉันใช่หรือไม่ (มีอุปสรรคเปลี่ยนผันก็ต้องเดิน)

คำตอบอยู่กลางคลื่นลม

ชีวิตแม้ต้องล้มลงตรงไหน

แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป

ความหวังยังนำทางฉันใช่หรือไม่

ชีวิตมันยังยืนยันที่จะ

ที่จะไป