จงเรียกเธอว่านางพญา

ร้อง... ตะโกนในใจ บางครั้งเหนื่อยไป ที่วิ่งตามเธอ ท้อ... ก็บ่นในใจ ไม่พูดออกไป... แค่ไหนก็ทน เพราะ... เธอ คือคนที่ทำให้ฉันยอมหมดใจ หา... ใคร อย่างเธอไม่มีอีกแล้ว ไปหลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า เพราะว่านางพญา ที่ใครต่างใฝ่หา โลกทั้งใบ มีได้เพียงคนเดียว หลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า รักที่ธรรมดา ไม่พอให้ไขว่คว้า ทั้งหัวใจ ยอมให้เธอคนเดียว ร้อน... ยิ่งกว่าเปลวไฟ หรือหนาวเท่าไร... เป็นไปตามเธอ สูง... กว่าดาวดวงใด เธอเรียกเมื่อไร... ต้องยอมไปเจอ เพราะ... เธอ คือคนที่ทำให้ฉันยอมหมดใจ หา... ใคร อย่างเธอไม่มีอีกแล้ว ไปหลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า เพราะว่านางพญา ที่ใครต่างใฝ่หา โลกทั้งใบ มีได้เพียงคนเดียว หลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า รักที่ธรรมดา ไม่พอให้ไขว่คว้า ทั้งหัวใจ ยอมให้เธอคนเดียว เพราะว่าฉัน... เป็นแค่คน คนไม่พร้อม ไม่สูงส่งปานนั้น เลยต้องรัก... เลยต้องร้อง เลยต้องขอ... ให้เธอมองฉัน ไปหลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า เพราะว่านางพญา ที่ใครต่างใฝ่หา โลกทั้งใบ มีได้เพียงคนเดียว หลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า รักที่ธรรมดา ไม่พอให้ไขว่คว้า ทั้งหัวใจ ยอมให้เธอคนเดียว ไปหลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า เพราะว่านางพญา ที่ใครต่างใฝ่หา โลกทั้งใบ มีได้เพียงคนเดียว หลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า รักที่ธรรมดา ไม่พอให้ไขว่คว้า ทั้งหัวใจ ยอมให้เธอคนเดียว ไปหลงรักนางพญา ที่ยิ่งกว่านางฟ้า เพราะว่านางพญา ที่ใครๆก็ใฝ่หา